ßoşluğa akıyorum her defasında
ßu çıldırtan cinnet sahneleri hiçmi bitmez bir İnsan da
ßir suçum mu vardı derken kendime
Anlamsız kalıyor her cevap bu soruya
ßir arayışım mı olmalıydı yaşamda
Oyun gibi bir hayatın sahte kişilikleriyle tükenmekteyim
Acı kavramsal görünsede İnsan larca
Hayatımın merkezine mıhlanmış yaşam kaynağı gibiydi
ßitmek bilmeyen zehir zıkkım sorulara gebeyim
Cevapların yetersiz kaldığı sorularla tükenmekte hayatım
ßu hayat beni vurmak için tuzaklarlamı bezeli bilemedim
Labirent tadında çıkmaz sokaklarım hiç tükenmedi ki
Hani diyorum varsa eğer başka bir hayatım
ßen vazgeçtim o hayattan da kalmadım ki hic bana
Kendimden arta kalanım hep yıkık bir harabe kıvamında
Mutluluk yabancı ve yalancı görünüyor anlatamasam da
Hangi ıspat , hangi delil döndürebilir beni
Yaşanmışlıklarımın yaşanmamışcasına inkar edilişleri ile
Vazgeçtim vazgeçilmez zan edişlerden
Saçma sapan yalancı umutların ahenklerinden
Zamanın hiçbir diliminde kalıcı olamayan benle
O gün gelir göçer giderim
Her seferim de kendime kalan yalnız kendim ile
Aman ! Allah’ım yine bir cinnet sahnesinde astım beni__!
