Hasretine tutunuyorum ,
insanlar içinde şifası olamayan tutunamazlığım ile…
Hasretin bu sevdaya bekçi bu şehirde ,
acın ile besleniyor ruhum sensizliğin sesinde…
ßiliyorum sende bensiz üşüyorsun
donmuşluğumda sıcaklığını duyduşumla ürperirim…
ßu şehir de ruzgar hep acı yelden esmekte,
hüzün neşe heb iç içe…
Ah ! Yar’ sensiz kimsesizim ahvalim ile ,
biçtiğin bu gurbet sürgünü gayrı bitsin bir dokun mecal kalmadı dizlerimde…
.. Hasretim’Sin