Uzunca zaman olmuştu seni görmeyeli, aynı bugünki gibi, ne eder kimler görür bakmaya kıyamadıgım gözlerine , acep Kim işitir içimi titreten hafif kar sıcaklığındaki sesini
Kim bilir,
Kim bilir kime tebessüm eder yüreğime can olmuş suretin
Kim bilir,
Kime eşlik eder papatya kokulu demli çayın
Aklımdan çıkarıp atamadığım
Son bakışın
Son tebessümün
Ve son gül mevsimini andıran yeşil gözlerin
Yüreğime koca bir servet
Soğuk, ıssız, nefessizce
Öyle işte . . .
Murat Özçelik. . .
