‘
‘biliyorum ki
yazılmamış
bir sonsuzluk var
gözümde…
‘yazılacakların
yazılmasına vakit var .
-koştururken dünyada
meşkale derdinde
merkezden ayrılmayan benle
izliyorum kendimi her saniye
o an görüyorum zamanın darlığını
ve saniye olan küçücük bir anın dünyalara bedel kıymetini…
‘yanmaklık
acı çekmek zan edilir canlılara
hal buki
yanmaklık
arınmaklık
olabilecek tüm duygu ve düşüncelerin
olmadığı yerde.
‘oraya’
boşluk diyoruz !
-kimi zaman araf
biz olduğumuz yeri
kendimiz isimlendiriyoruz
dünyadaki varsayımlarımızla…
‘kimi vakit
cehennem ediyor
kimi vakit cennet
bazende hiçbiri olmayan araf…
-gel ! görki ;
ne hep var ne hiç
olan dan başka…
-tüm bunları var eden biz dahi
hayaliz kendimize…
-tüm hayaller
tek gerçeğe dair ;
perdelenişimizin ürünü bizde
oda olduğumuz andaki
‘ol an’
yaklaşamıyoruz olana
çünkü korkuyoruz
alışkanlıklarımızdan kopmaya….